Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πληροφορίες
- Σταματης Κυριάκης
- Γεννήθηκα τον Σεπτέμβριο του 1956 στο Βαλανειό της Κέρκυρας. Έχω εργασθεί ως ηλεκτροσυγκολητής στην Αθήνα. Επέστρεψα (επιτέλους) στην Κέρκυρα το 1984 και απο τότε εργάζομαι στο εργαστηριο μου στην Πόλη της Κέρκυρας(Αθανασίου πολίτη 20) τηλ. 2661023994 e-mail stakyriak@yahoo.gr Πιστέυω ακράδαντα ότι ο πελάτης έχει πάντα άδικο. Και το ερώτημα που με βασανίζει είναι "άραγε υπαρχει ζωή πρίν απο το θάνατο?". Στά ιστολόγια μου μπορείτε να βρείτε ενδιαφέροντα πράγματα για την Κέρκυρα και την ιστορία της. Εάν γνωρίζετε κάτι περισσότερο βοηθήστε με σας παρακαλώ.
2 σχόλια:
Όταν ήτανε πιο νέος, ο καημένος ο Τάτσης, φώναζε όλα τα παιδιά να πάμε να φάμε σκάμουνα, γιατί θα ‘σείσει τη σκαμιά.’ Με πόση γλύκα, Θεέ μου, το θυμάμαι!
Τρέχαμε όλοι, νηστικοί, και τα μαζεύαμε από κάτω και τα χάφταμε με βουλιμία γιατί πεινούσαμε, αλλά και, μη με ρωτήσετε γιατί, ήτανε τα πιο γλυκά σκάμουνα που έχω φάει στη ζωή μου!
Μία φορά ο Κοσμάς του Μπόγια, από τη φούρια του να φάει τα πιο πολλά, έφαγε και μία βρομούσα μαζί.
Τέλος πάντων, έχω την εντύπωση ότι δεν υπήρχαν πολλές σκαμιές στο χωριό ή εμείς ήμαστε μικρά και δεν ξέραμε που ήταν. Αυτή πάντως, τη σκαμιά την καμαρώναμε από το δρόμο, έτσι μεγάλη και περήφανη που ήταν, από τότε που είχε άνθια ακόμα.
Μπορεί, βέβαια, στο μυαλό μας να συνδυάζαμε όλη τη ‘φάση’ μαζί με την καλοσύνη του Τάτση, που αυτός την προκαλούσε. (τη φάση).
Μα τι αναρωτιέμαι τώρα;
Έτσι ακριβώς ήταν… Αφού και τις κινέτες του Γεροντικού, σαν γκόμενες τις βλέπαμε και μας τρέχανε τα σάλια…
Αλλά εκεί, ο μόνος τρόπος να φάμε καμία, ήταν να την κλέψουμε!!
Τι να φας από τον ‘κύριο’ μόνο καμία σφαλιάρα…
Πάντα- μα πάντα- γαμώ την ατυχία μου, ένας Γιάννης Αγιάννης θα ανοίγει την πόρτα της ψυχής του να μπαίνουν μέσα τα παιδιά!!
Μήπως είναι καλύτερα έτσι;;
Χρήστος (Καβάσιλας)
Όταν ήταν πρόεδρος ο Πέτρος του Κιτσέλη, κυνηγούσαν όλους τους αριστερούς και τους έπαιρναν στη Μακρόνησο. Και φοβόταν μη πάρουν και τον Πέτρο. Ακούει λοιπόν μια φορά ο πρόεδρος ντανγκα-ντούνγκα την πόρτα 3 η ώρα το πρωί. Και του λέει η γυναίκα του η Μαρία "μη μιλήσουμε, ήρθανε να σε πάρουνε". Και φωνάζει απ' έξω ο Μανώλης "Πέτρο, Πέτρο". "Τί θέλεις, Τάτση;". "Φώναξε ασθενοφόρο, είναι άρρωστη η Αρετή".
Τον ακούει η Αρετή και λέει "Μην τον ακούς Πέτρο, μια χαρά είμαι. Αυτός είναι μεθυσμένος πάλι".
(από τη Μαρία του Πέτρου)
Δημοσίευση σχολίου