Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πληροφορίες
- Σταματης Κυριάκης
- Γεννήθηκα τον Σεπτέμβριο του 1956 στο Βαλανειό της Κέρκυρας. Έχω εργασθεί ως ηλεκτροσυγκολητής στην Αθήνα. Επέστρεψα (επιτέλους) στην Κέρκυρα το 1984 και απο τότε εργάζομαι στο εργαστηριο μου στην Πόλη της Κέρκυρας(Αθανασίου πολίτη 20) τηλ. 2661023994 e-mail stakyriak@yahoo.gr Πιστέυω ακράδαντα ότι ο πελάτης έχει πάντα άδικο. Και το ερώτημα που με βασανίζει είναι "άραγε υπαρχει ζωή πρίν απο το θάνατο?". Στά ιστολόγια μου μπορείτε να βρείτε ενδιαφέροντα πράγματα για την Κέρκυρα και την ιστορία της. Εάν γνωρίζετε κάτι περισσότερο βοηθήστε με σας παρακαλώ.
4 σχόλια:
Πριν από κάποια χρόνια, αυτός ο γάιδαρος του ψόφησε από γεράματα ή τον πούλησε. Αποφάσισε να μη πάρει καινούργιο και τον πήγαιναν στα χωριά με το αυτοκίνητο πότε ο Αντώνης του Τόνη και πότε ο αδερφός μου ο Θωμάς που είχε ένα opel παλιό με πόρτες μόνο μπροστά. Τη μέρα που θα πήγαιναν στα χωριά, άφηνε ο Θωμάς το αυτοκίνητο έξω από το σπίτι του, άνοιγε τις πόρτες κι έφευγε. Ο Σπύρος με την Κατίνα φόρτωναν τα εμπορεύματα από μπροστά στο πίσω κάθισμα.
Ο σκύλος όμως του Θωμά (μιλάμε για γομάρι, όχι για κανένα σκυλάκι) για δικούς του λόγους, δε γούσταρε καθόλου αυτό που γίνονταν και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να το αποτρέψει: πότε έτρεχε πίσω από το αυτοκίνητο και γάβγιζε, πότε κυνηγούσε το Σπύρο και πάντα τράβαγε από το σακάκι το Θωμά για να μην πάει.
Μια φορά, αφού είδε ότι δεν πιανανε αυτά που έκανε, έφυγε μόνος του από πριν πήγε και κρύφτηκε στο σπίτι του Καπαντρία. Ο Θωμάς πήρε το αυτοκίνητο έξω από το σπίτι, άνοιξε τις πόρτες κι έφυγε. Ο σκύλος βρήκε κάποια ευκαιρία, μπήκε κάθησε στη θέση του συνοδηγού και όταν η Κατίνα πήγε να φορτώσει ένα μπόγο αυτός μούγκριζε κι έδειχνε τα δόντια του αγριεμένος όσο παίρνει. Τι σκουπόξυλα, τι φροκάλια, τι παλούκια... και τι δεν πήρανε για να φύγει... τίποτα. Τρέχει η Κατίνα στο Θωμά και του λέει να πάει να διώξει το θερίο, δε μας αφήνει να φορτώσουμε.
Ο Θωμάς τώρα, λέει ότι ούτε κι αυτόν τον άφηνε γιατί η θέση του συνοδηγού λέει, ήτανε δική του: αφού ούτε τη γυναίκα μου αφήνει... λέει...
Έτσι κι αλλιώς...ό,τι λέει ο Θωμάς... ελέγχεται... αδέρφια!!!!
Χρήστος Κρασάκης.
Εμένα αλήθεια μου φαίνεται.
Μου έχει συμβεί σε άλλες περιπτώσεις.
"ΜΑΝΑ..ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ"
Το 1960 μόλις τελειώσανε το δημοτικό ο Θωμάς κι ο Περικλής, ο πατέρας μου και ο Τάκης ο Σμπίρης τους δώσανε, μετά μεγάλης δυσκολίας, κάποια λεφτά για να πάνε στα..."καράβια."
Αφού κανονίσανε, τους στείλανε στη χώρα με τα λεφτά!!!
Λείψανε μία βδομάδα..Η μάνα μου όλη αυτή τη βδομάδα έκλαιγε και έλεγε: δεν ίπρεπε, παπά μου να το διώξουμε το παιδί μας... τί μας έκαμε... που είναι τώρα... θα το βαρύσουνε... και άλλα τέτοια.
Η Πανούτσο φώναζε κι έβριζε την άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζει, και άλλους τους κατεβάζει στα τάρταρα, κ.τ.λ.π.
Μόνο ο Τάκης και ο πατέρας μου δε λέγανε τίποτα... και τους τρώγανε τα μπισμπίλια!!!!
Στο τέλος της βδομάδας, όταν τους τελειώσανε τα λεφτά, επιτέλους γυρίσανε στο χωριό.
Προς μεγάλης ανακούφισης βεβαίως, βεβαίως τση Πανούτσος και τση μάνας μου!!!!
Έπεσε ξύλο...δεν το συζητώ...
Χρήστος.
Βαλανίτης στα καράβια;
Ανήκουστο!
Δημοσίευση σχολίου